Zo lang er heidewachtels in Nederland zijn, zo lang bestaat er een vorm van internationale samenwerking. Fokkers wisten de weg naar Duitsland al snel te vinden om tot een goede keus van een dekreu te komen. Op bestuurlijk niveau was dat anders. Het duurde tot omstreeks 2002 voordat de Duitse zustervereniging het nut van een samenwerking op verenigingsniveau inzag en het initiatief nam om de bestaande Kleine Münsterländer verenigingen op de wereld te bewegen lid te worden van een op te richten internationale vereniging. De Nederlandse vereniging was een van de eerste die hier positief op reageerde. In 2006 was de oprichtingsvergadering van het Verband Kleine Münsterländer – International e.V. (KLM-I). De leden van KLM-I zijn op dit moment de rasverenigingen van: Duitsland, Frankrijk, België, Nederland, Denemarken, Noorwegen, Zweden, Finland, Tsjechië, Oostenrijk en Zwitserland. Wilt u meer weten over de KLM-I klik hier.
De belangrijkste doelstellingen waren en zijn om de rasstandaard als uitgangspunt voor het nationale beleid te laten zijn, en eenheid te brengen in karakter, gezondheid en aanleg voor de jacht. Verder informatieuitwisseling, het structureren van grensoverschrijdende fokkerij en deelname aan en organiseren van internationale wedstrijden en proeven. Deze zaken zullen in nauwe samenwerking met de nationale rasverenigingen worden ondersteund. Hierbij worden de nationale soevereiniteit en historisch gegroeide verhoudingen gerespecteerd. Omdat elk land zijn eigen systeem kent van jachthondenproeven en wedstrijden is lastig is om bij elkaar deel te nemen. KLM-I heeft daarom twee proeven ontwikkeld te weten Internationale Münsterländer Prüfung (IMP) A en B. Deze proeven worden beurtelings door de verschillende leden georganiseerd. De hoofdonderwerpen bij zowel IMP A als B zijn veldwerk, waterwerk en werken in het bos. Bij IMP A komen daar nog een paar proeven gehoorzaamheid bij. De precieze omschrijving van de proeven vindt u door hier te klikken.
Er is een werkgroep fokkerij opgericht die nagaat wat de diverse leden anders doen en wat overeen komt. Want niet alleen vormen taalbarrières een probleem, meer dan dat zijn de jachtcultuur en fokkerij totaal verschillend. Het is niet de bedoeling dat elk land dezelfde regels gaat hanteren, maar wel zou in alle aangesloten landen de aanleg, zoals beschreven in de rasstandaard, als basis moeten gelden.